Балаға айқайлауды қалай тоқтатуға болады деген сұраққа психологтың кеңестері! Как перестать кричать на ребенка советы психолога!
Балаға айқайлауды қалай тоқтатуға болады деген сұраққа психологтың кеңестері!
Балалармен сөйлесу әрқашан оңай емес. Бір рет айтты, екі айтты-бала түсінбейді. Не істеу керек? Жоқ, жоқ, күте тұрыңыз. Айқайлаудың қажеті жоқ. Әсіресе бұл жұмыс істемейтіндіктен. Біздің блогер Диана Тевосова неге екенін түсіндіреді және эмоцияларыңызды қалай ұстауға болатынын айтады.
Егер бала мойынсұнбаса, көптеген ата-аналарға эмоцияларды ұстау қиынға соғады. Бірінші Автоматты реакция-айқайлап мойынсұнуға қол жеткізу. Бірақ мен сізге айқайлаудың қауіпті және тиімсіз әдіс екенін еске салғым келеді.
Айқаймен ересек адам баланы ғана жарақаттайды. Балаларда өзіне деген сенімсіздік, көріністен қорқу, қалыпты үйлесімді даму мүмкін емес стресстік орта тудырады. Сондай-ақ, айқай баланың мінез-құлқының дұрыс емес моделін қалыптастырады. Ол келіссөздер жүргізуді, диалог құруды үйренбейді-ол агрессия тұрғысынан мәселелерді шешуге дағдыланады.
Жиі айқайлайтын балалар жасөспірім кезіндегі депрессия мен агрессивті мінез-құлыққа көбірек бейім. Бұл тіпті баланың физикалық денсаулығына теріс әсер етуі мүмкін. Мен жасөспірімдер мен олардың отбасыларының қатысуымен жүргізілген эксперимент туралы оқыдым, онда олар отбасы ішіндегі қатынастарды "дөрекілік шкаласы"бойынша бағалады. Дөрекі көзқарас денсаулықтың көптеген аспектілеріне әсер ететіні анықталды: эмоционалды дамудан жүрек-қан тамырлары проблемаларына дейін. Бірақ жанжалды жағдайларда ұстауға күш жеткіліксіз болса ше?
Общение с детьми — это не всегда просто. Раз сказал, два сказал — ребенок не понимает. Что же делать? Нет-нет, постойте. Кричать вовсе не обязательно. Тем более что это не работает. Наш блогер Диана Тевосова объясняет почему и рассказывает, как научиться сдерживать свои эмоции.Многим родителям сложно сдерживать эмоции, если ребенок не слушается. Первая автоматическая реакция — добиться послушания криком. Но я очень хочу вам напомнить, что крик — это опасный и неэффективный метод.
Криком взрослый только травмирует ребенка. Создает в детях неуверенность в себе, страх проявления, стрессовую среду, в которой невозможно нормальное гармоничное развитие. А еще крик закладывает у ребенка неправильную модель поведения. Он не учится договариваться, строить диалог — он привыкает решать вопросы с позиции агрессии.
Дети, на которых часто кричат, больше подвержены депрессиям и агрессивному поведению в подростковом возрасте. Это может негативно сказаться даже на физическом здоровье ребенка. Я читала про эксперимент с участием подростков и их семей, в котором оценивали отношения внутри семьи по «шкале грубости». Выяснилось, что грубое отношение влияет на многие аспекты здоровья: от эмоционального развития до проблем с сердечно-сосудистой системой. Но что же делать, если в конфликтных ситуациях не хватает сил сдержаться?
